Status: negeer de nazomer

Mevrouw Khadetjes ging eens op weekend met enkele naaivriendinnen. Geen venten, kinderen, eindeloze klusjes of afleidingen in de buurt. Puur genieten eigenlijk. Zoals meestal, ging een ambitieus plan mee in de valies. Sommige tradities moeten in ere gehouden worden ;)

Eigenlijk stond maar één ding op de planning; een jas. En dan nog liefst in veelvoud, zoals drie bijvoorbeeld. In mijn hoofd zag ik dat helemaal in orde komen - ik zei het toch, van een beetje ambitie ben ik niet vies. Geen idee wanneer ik het juist deed, maar ik slaagde erin twee patronen getekend en uitgeknipt mee te nemen, waarmee ik behoorlijk goed in de startblokken ging staan.

Dochterlief past nog steeds in haar wintermanteltje maar eerlijk... na twee winters heb ik het er wel mee gehad. In een afwezige bui beloofde ik het kind een roze winterjas, en in gedachten was dat al afgewerkt op het moment dat ik de belofte deed.

Voor je me verdenkt van enige kleurenblindheid; ik weet het. Er is geen roze winterjas te bespeuren. Het plan was er wel, maar in realiteit bleek de tijd me -nog maar eens- ingehaald te hebben. Ik schikte, herschikte en grommelde, maar de ooit gekochte rozige mantelstof bleek onherroepelijk te klein. Plan b dan maar; de schaar in een mantelstof die ik voor mezelf gereserveerd had - selfish sewing, wie komt daar in godsnaam aan toe? Ik had dochterlief niet van de verandering van plan op de hoogte gebracht en nam daarom mijn toevlucht tot een streelzachte knalroze binnenkant - of paars, zo je wil - en ik kijk naar niemand in het bijzonder #schaterlach.

Om het mezelf wat makkelijker te maken - kletsen en u concentreren op moeilijke dingen, dat is hier geen winwin - gebruikte ik opnieuw hetzelfde patroon met een kleine uitspatting op de rug en een afneembare kap. Die laatste hoort er hier standaard bij in de winter. Voor het model baseerde ik me op de kap van de vorige keer; in drie delen met kamsnaps om die te bevestigen. Toen miste ze iets om in weg te kruipen, dus tekende ik er nog een extra flapje bij dat apart sluit. Helemaal klaar voor regen en wind, want door de combinatie van de teddyfleece en de wol is dit écht een jas voor hartje winter.

Dossier gemaakt - De borstomtrek van dochterlief blijkt nauwelijks gewijzigd te zijn sinds het vorige exemplaar twee winters geleden, dus maakte ik opnieuw maat 122. Zowel het voorpand als rugpand werden opgedeeld, met aan de voorzijde twee zakjes en paspel. Ik twijfelde over paspel aan de achterkant, maar het - moeilijk te fotograferen - folie'tje vroeg niet om nog meer detail - merci om knopen te helpen hakken ;). Bij de mouwen voegde ik nog een strook boordstof toe, zodat de opening wat meer gesloten is.
Ik vloekte immens op de knoopsgaten - en ja, er zit zo'n automatische functie op mijn naaimachine maar die houdt niet van dikke lagen stof - en tornde ze minstens een tiental keer. Uiteindelijk gaf ik het op en maakte ze gewoon old fashion. Voorzienig als ik was, maakte ik vijf knoopsgaten - die je niet ziet door de drukke print van de wol. Er worden drie knopen gesuggereerd, maar nu ik de foto's zie, vind ik dat wat aan de weinige kant. Dat wordt dus nog een avondje knopen naaien - ja echt, dàt gaat hier op een slakkengangetje... #1knoopperuurissnel

Stashbusten in 2015: 30 in  - 168 uit  (25 gekocht&verwerkt - 4 hergebruikt - 39 verkocht)  - #1in5uit

[Kids on tour] Over grijze haren en loslaten

Of ik mijn Khadetjes eens in de strijd wou gooien? Die vraag kreeg ik mijn mailbox binnengegooid en ik zag het onmiddellijk zitten - het concept; een aantal naaiende en bloggende madammen mét kinderen gooien die laatste in de groep, en we op basis van (verlang)lijstjes. Het plezantste deel van de het hele concept kregen jullie al te zien, maar het andere deel... wel, dat is er eentje over grijze haren en loslaten. Ik was vooral vol van "jeuj, iemand anders maakt iets voor mijn Khadetjes". Dat ik ook iets voor iemand anders moest maken, dat vergat ik. Dat het voor een naaiende medemens was, dat werd zelfs verdrongen en zo.

We mochten niet alleen kiezen welk kind we in de strijd gooiden, maar hier en daar werden wat hinten in het rond gegooid. Ik was vrij om te kiezen wat maar -schaterlach- ik kreeg behoorlijk specifieke maten doorgespeeld - denk aan beenlengte, lengte taille/knie, ... - die me een duwtje in de richting van 'broek' gaven. En toen begon het, de zoektocht naar een goed patroon. Enter de grijze haren. Voor mijn Khadetjes weet ik wel wat past, maar een lange smalle, dat heb ik niet in huis. Omdat ze zelf al enkele Zonen09-exemplaren maakte, vielen die patronen af en moest ik verder zoeken. Uiteindelijk maakte ik een patroon dat ik bij haar zag passeren, de Morocco pants.

Wat stof betreft, gingen mijn gedachten alle richtingen uit. Ik zocht maar vond mijn goesting niet en uiteindelijk landde ik terug op aarde. Een simpele, maar mooie lap jeans uit de voorraad werd aangeslegen en om het lijnenspel te benadrukken knipte ik dwars op de draadrichting en gebruikte beide zijden van de stof. Ik koos voor view C, met valse gulp aangezien de ontvanger nog van 'trek-de-broek-gewoon-naar-beneden doet. De maat kiezen was een flinke opdracht, maar uiteindelijk maakte ik de broek op de maat van de heupen, in combinatie met knopenelastiek in de taille. Om mezelf wat uit te dagen - en iets nieuws te leren - koos ik voor de dubbele paspelzakken. Enter nog meer grijze haren want vermeldde ik al dat deze broek richting een andere naaister ging? Niet zomaar eentje, nee nee, eentje die op de technische ladder heel wat treden hoger staat dan ondergetekende. En die verstand heeft van naaien. En kinderen heeft die anatomisch gezien compleet anders ineen zitten dan die van mij. En... naja, ik kan het rijtje quasi eindeloos aanvullen, want - die laatste week - waren er wel wat zenuwen #understatementoftheyear. Zeker toen er een aantal überijverige naaisters actief waren in de fbgroep en foto's van ingepakte kledingsstukken mijn scherm terroriseerden terwijl ondergetekende -uiteraard- nog moest beginnen knippen. Enter een kleurspoelingske.

Ik had kunnen weten dat dat niet zo goed ging aflopen, iets nieuws proberen bij iets dat de deur uitgaat. Er werden enkele krachttermen gebruikt, het tornmes kwam eraan te pas en toen ik klaar was zag ik twee zakken die niet volledig op één lijn stonden. Enter het loslaten - en nog meer grijze haren. Dat eerste werd wel wat in de hand gewerkt door het absolute tijdsgebrek om een nieuw exemplaar te maken. Om makkelijker 'foert' te kunnen zeggen, gooide ik er nog een Billie tegenaan - die Stan gelukkig heel wat beter staat dan dochterlief, ga maar eens kijken!

De hele tour ging gepaard met gemengde gevoelens... toen de eerste mail kwam was ik dolenthousiast, een week voor de uitwisseling was ik een inzinking nabij. De avond zelf kreeg alles een plek en genoot ik van hun plan. In the end ben ik blij dat ze me uit mijn comfortzone geduwd hebben, die twee-madammen-achter-de-schermen!

13/09 - by eva maria |Petrol & Mint
15/09 - sisko by mieke |Stannel
17/09 - Kaatjenaaisels |Van Jansen
20/09 - Leven met Liv |My Minnie Mie
22/09 - Khadetjes |P'tits Monstres

Stashbusten in 2015: 30 in  - 166 uit  (25 gekocht&verwerkt - 4 hergebruikt - 39 verkocht)  - #1in5uit

Bambi benen

Het kind groeit schrikwekkend snel. Ik ging geen cliché moeder zijn, maar dit is er eentje dat blijft plakken. Alle peuter is eruit en niettegenstaande mijn pogingen het te negeren, begint het kleuter tussen mijn handen door weg te sijpelen...

 

Hoewel het kind nog in haar vorige versie past, is die -ahum- onzedig kort geworden, zelfs met broekkousen er onder. Hoog tijd voor een nieuw exemplaar dus. Voorspelbaar als ik ben, ging ik opnieuw voor dezelfde opties; een paspel die rondom doorloopt gecombineerd met een driekwart mouw. Wat de maat betreft zit haar borstomtrek tussen een 5 en een 6 jaar, ik koos ervoor een volledige 6j te maken (zowel lengte als breedte). De jurk valt daardoor misschien wat aan de ruime kant, maar dochterlief kennende draagt ze daar over enkele maanden een truitje onder #zucht.

Omdat mijn Khadetje wèl wegkomt met pasteltinten, leefde ik me uit in zachte kleuren - daar heb ik nu al dik spijt van aangezien het jurkje na een dik uur dragen eruit ziet alsof het kind er een week in gewoond heeft ;). Voor de stofcombinatie gaat alle krediet haar richting uit, ik was zo schaamteloos die zonder enige eigen inbreng in te pikken.

Met de drukke pandaprint vond ik het onnodig knopen te voorzien, die gedachte werd versterkt door het niet vinden van de 'juiste' knoop. Wie mijn voorraad kent, weet hoe belachelijk dit klinkt, maar als het gaat om nét die ene kleur te vinden, kan ik wel eens moeilijk doen. 'Onzin' dacht dochterlief, 'ik wil knopen' en prompt werden mij twee zachtroze exemplaren onder de neus geschoven.

Om het geheel af te werken kreeg het kind nog een vachtje waar ze zo dol op is. De kleur ervan past geweldig goed bij de kleurschakeringen van de panda's maar zorgde wat combineren betreft voor kopzorgen. Ik stond voor de voorraad, grabbelde links en rechts maar niets kon me bekoren. Het zag er zelfs even naar uit dat de gilet een stille dood ging sterven en toen reikte meneer Khadetjes - jawel - me een restje aan.

De maattabel bracht me dit keer naar de grootste maat, die ik wat inkortte toen alles ineens zat. Omdat ik niet van het rechte-rechte hou, werden de hoeken licht afgerond.Ik ging géén biais gebruiken waardoor het ietwat een uitdaging werd om het vestje mooi af te werken. Wat een gefoefel zég - ik deed er daardoor evenlang over het stikken van de jurk als het ineen stoppen van de gilet. Ik vermoed dat eventuele volgende versies met biais zullen zijn ;).

Despite of what I want, my little one isn't that little anymore. Every time I look away, she grows... Instead of her little toddler belly, she has long long legs - I really don't like animals, but I always have to think of Bambi when I look at her.
A quick look at her wardrobe caused a small shock - for me as a seamstress ;) -; almost everything still fits, although most of the dresses turned out rather short. One exception: her Louisa dress, witch is beyond short. Needless to say that she really loves the dress because of that enormous pocket... so I made her a new one in a fabric combination I saw this spring.
I wanted an outfit, so I also made her something furry - oh boy, I thought that was going to be a quick project, but it took me a whole evening to finish it with lots of fabric everywhere! Details I easily forget when I see the happiness on the little one's face. To be continued, I'm afraid ;)

Stof: Harlekijn ruitje poederroze en Panda pastel poplin (allebei Bambiblauw) - Patroon jurk;
Louisa jurk van Compagnie M - Stof gilet: bont antraciet (Sjiekebiele) en Remember me (Atelier Brunette)
Patroon gilet: Zsazsagilet

Stashbusten in 2015: 30 in  - 164 uit  (24 gekocht&verwerkt - 3 hergebruikt - 39 verkocht)  - #1in5uit

Bambi benen

Het kind groeit schrikwekkend snel. Ik ging geen cliché moeder zijn, maar dit is er eentje dat blijft plakken. Alle peuter is eruit en niettegenstaande mijn pogingen het te negeren, begint het kleuter tussen mijn handen door weg te sijpelen...

 

Hoewel het kind nog in haar vorige versie past, is die -ahum- onzedig kort geworden, zelfs met broekkousen er onder. Hoog tijd voor een nieuw exemplaar dus. Voorspelbaar als ik ben, ging ik opnieuw voor dezelfde opties; een paspel die rondom doorloopt gecombineerd met een driekwart mouw. Wat de maat betreft zit haar borstomtrek tussen een 5 en een 6 jaar, ik koos ervoor een volledige 6j te maken (zowel lengte als breedte). De jurk valt daardoor misschien wat aan de ruime kant, maar dochterlief kennende draagt ze daar over enkele maanden een truitje onder #zucht.

Omdat mijn Khadetje wèl wegkomt met pasteltinten, leefde ik me uit in zachte kleuren - daar heb ik nu al dik spijt van aangezien het jurkje na een dik uur dragen eruit ziet alsof het kind er een week in gewoond heeft ;). Voor de stofcombinatie gaat alle krediet haar richting uit, ik was zo schaamteloos die zonder enige eigen inbreng in te pikken.

Met de drukke pandaprint vond ik het onnodig knopen te voorzien, die gedachte werd versterkt door het niet vinden van de 'juiste' knoop. Wie mijn voorraad kent, weet hoe belachelijk dit klinkt, maar als het gaat om nét die ene kleur te vinden, kan ik wel eens moeilijk doen. 'Onzin' dacht dochterlief, 'ik wil knopen' en prompt werden mij twee zachtroze exemplaren onder de neus geschoven.

Om het geheel af te werken kreeg het kind nog een vachtje waar ze zo dol op is. De kleur ervan past geweldig goed bij de kleurschakeringen van de panda's maar zorgde wat combineren betreft voor kopzorgen. Ik stond voor de voorraad, grabbelde links en rechts maar niets kon me bekoren. Het zag er zelfs even naar uit dat de gilet een stille dood ging sterven en toen reikte meneer Khadetjes - jawel - me een restje aan.

De maattabel bracht me dit keer naar de grootste maat, die ik wat inkortte toen alles ineens zat. Omdat ik niet van het rechte-rechte hou, werden de hoeken licht afgerond.Ik ging géén biais gebruiken waardoor het ietwat een uitdaging werd om het vestje mooi af te werken. Wat een gefoefel zég - ik deed er daardoor evenlang over het stikken van de jurk als het ineen stoppen van de gilet. Ik vermoed dat eventuele volgende versies met biais zullen zijn ;).

Despite of what I want, my little one isn't that little anymore. Every time I look away, she grows... Instead of her little toddler belly, she has long long legs - I really don't like animals, but I always have to think of Bambi when I look at her.
A quick look at her wardrobe caused a small shock - for me as a seamstress ;) -; almost everything still fits, although most of the dresses turned out rather short. One exception: her Louisa dress, witch is beyond short. Needless to say that she really loves the dress because of that enormous pocket... so I made her a new one in a fabric combination I saw this spring.
I wanted an outfit, so I also made her something furry - oh boy, I thought that was going to be a quick project, but it took me a whole evening to finish it with lots of fabric everywhere! Details I easily forget when I see the happiness on the little one's face. To be continued, I'm afraid ;)

Stof: Harlekijn ruitje poederroze en Panda pastel poplin (allebei Bambiblauw) - Patroon jurk;
Louisa jurk van Compagnie M - Stof gilet: bont antraciet (Sjiekebiele) en Remember me (Atelier Brunette)
Patroon gilet: Zsazsagilet

Stashbusten in 2015: 30 in  - 164 uit  (24 gekocht&verwerkt - 3 hergebruikt - 39 verkocht)  - #1in5uit

Nieuw leven

Stof: Arches black (Rob Bancroft voor Cloud9) - Patroon: Recept 23 uit Zo Geknipt

Ik en mijn grote mond ook altijd. Terwijl ik keihard aan het roepen was van 'nooit meer', was ik al vergeten wat een ellende die schapenvachtjes kunnen zijn. Sterker nog, stiekem lag een tweede versie geknipt klaar.

Tijdens een naaiavondje werd het jasje ineen gestopt, en met-het-hoofd-erbij is dit een naaisel dat in een behoorlijke tijdsspanne ineen zit - onnodig te zeggen dat het daardoor een paar trapjes vooruit gaat in de babygeschenkjes ladder ;). Bovenstaand exemplaar ging naar de baby van een klasgenootje van het kleinste Khadetje - uiteraard kreeg de vierjarige geen kind, maar werd ze grote zus. Pijnlijk duidelijk dat er een en ander mankeert aan mijn bloemetjes/bijtjesverhaal - of zou het gewoon aan mijn dikkopje liggen #schaterlach.

Stof: Bowtie Tie (Andrea Lauren) en Weave in Yarrow (Robert Kaufman) - Patroon: Recept 23 uit Zo Geknipt

Bij het zien van dit naaisel hoorde ik haar tussen de tanden murmelen dat ze die stof eens moest kopen voor haar buikbewoner. 'Ha', dacht ik en ik bekeek mijn overschot. Net, maar dan ook net groot genoeg om er een jasje uit te wurmen. Met doorlopende print, uiteraard, want naaisters, die bezorgen mij altijd iet of wat maakstress ;). In het geniep werd het jasje gemaakt, eentje meer komt altijd van pas - in mijn ervaring toch. Ik combineerde een katoentje met een tricot en tussenvoering waardoor mijn huis er eens niet uitzag alsof er een schaap aangevallen werd #winwin.

Voor naamsgenoten wil een mens al eens een effort doen, dus ging ik op zoek naar nog een extra zelfmaakgeschenkje. Naaisters omringen zich met cadeaugevend naaivolk, dus vielen heel wat mogelijkheden weg maar uiteindelijk kwam ik bij deze tutorial uit. Geen idee hoe het in jullie badkamer zit, maar kaphanddoeken worden hier nog steeds met veel plezier gebruikt.

In mijn naaiprehistorie had ik ooit eens het grootse plan om badjassen te maken - dat ondertussen te kleine patroontje ligt hier nog ongebruikt te wachten, net als een immense voorraad badstof -, wat ervoor zorgde dat alle materiaal in huis was. Ik knipte in een prachtig Art Gallery stofje en combineerde opnieuw met zwarte paspel. Het pakketje werd afgegeven, maar heel stiekem wou ik me zelf wel eens in die kaphanddoek wentelen ;).

Stof: Basket of Wheat (Art Gallery) - Patroon: Kaphanddoek van Wentiti

It must have been a very cold winter, seen on the number of newborns in my environment. Of course you can always buy something, but since my kids don't fit in those tiny sizes anymore, I enjoy sewing little baby stuff. For the jackets, I used a pattern from Zo Geknipt. Normally this requires a cotton/fleece combination, but for the second version, I used a gorgeous Andrea Lauren leftover. To complete my gift, I made a hooded towel that will fit for many many years ;).





Stashbusten in 2015: 30 in  - 161 uit  (24 gekocht&verwerkt - 3 hergebruikt - 39 verkocht)  - #1in5uit

[Kids on tour] Zonenverwennerij

Of ik mijn Khadetjes eens in de strijd wou gooien? Die vraag kreeg ik mijn mailbox binnen gegooid en ik zag het onmiddellijk zitten - het concept; een aantal naaiende en bloggende madammen mét kinderen gooien die laatste in de groep, en iedereen naait voor een ander kind. Het plezantste deel van het hele concept mag ik jullie hier tonen, want op een erg fijne avond kreeg ik van haar een pakketje voor zoonlief overhandigd.

Ik vertrok met heel wat kriebels naar Leuven, want -schaterlach- zou ik goed gegokt hebben met mijn maaksel? Zou de moeder-van het schoon vinden? En ik, zou ik het wel schoon vinden, die verrassing voor zoonlief? Oh boy, spannend spannend! Zorgen om niets, zo bleek toen ik daar aan tafel zat. Een schoon maaksel met voldoende details om zowel mij als zoonlief te bekoren, ga maar eens piepen voor meer tekst en uitleg.

Het was de zaterdagavond erg duidelijk... de warmte van de trui, de oranje accenten, de kap, meer dan voldoende om zoonlief te bekoren. Voor wie twijfelt over het enthousiasme van zoonlief; na het passen besloot hij zo naar het familiefeest te trekken - om maar niet te zeggen dat het kind verkocht was aan zijn nieuwe trui. Gelukkig slaagde ik er toch nog in zijn pyamabroek in te ruilen voor een ander exemplaar. Oh. En passant wist hij me ook nog mee te delen, dat hij in het vervolg niet minder verwacht dan zo'n gaatjes in de mouwen ;). En of we content zijn, met deze Kids on Tour! Merci Eva ♥

Two Belgian bloggers had a marvelous idea... let's grab our children together and let somebody else make something for them. The only thing I had to do, was decide which child to pick and make a wish list - which I didn't, I really wanted a surprise, something I wouldn't make or do. Since the youngest gets away with the highest number of homemade things, I donated my son for this Tour.
That I also had to make something for somebody else, well, that's the other side of the story. The best part of the whole experience, you can see here... sit back and enjoy a happy boy in one of Eva's creations!

 

13/09 - by eva maria |Petrol & Mint
15/09 - sisko by mieke |Stannel
17/09 - Kaatjenaaisels |Van Jansen
20/09 - Leven met Liv |My Minnie Mie
22/09 - Khadetjes |P'tits Monstres