Pfff-appelkleedje

dinsdag 5 maart 2013
...of over het kleedje dat ik al zeventig keer in de hoek gesmeten heb en waar het nu nog ligt. Maar laat me bij het begin beginnen en jullie voorstellen aan het allereerste stofje dat ik ooit gekocht heb:
40 - Pff retro appeltjes 01

Schoon hé.
Allé, dat vond ik toch in november. Ik was die week opgestaan met het gedacht van 'ik ga eens leren naaien'. Ik had geen naaimachine, geen ervaring en eigenlijk ook geen flauw benul van wat naaien is. Maar het idee zat in mijn hoofd, dus moest het eruit. Ik schreef me in voor een 'start 2 sew' avond en gewapend met mijn moetti's naaimachine ging ik op weg. Op het einde van de avond ging ik ook eens neuzen tussen haar mooie stofjes. Ik zag dit stofje en had zowaar een klein visioen van een zomerrokje. Wist ik toen veel...

Thuisgekomen werd het mooie stofje zorgvuldig gewassen en gestreken en werd er een patroontje gezocht: het simpelste van het simpelste ging het worden uit Stof-voor-durf-het-zelvers. Juist, je leest het goed, dat visioentje was ondertussen al in een kleedje veranderd. Ai ai en ik had maar een half metertje gekocht.

Dat kleedje moest uiteraard ook een rokdeeltje hebben, en ik dacht zo: laat ons maar eens een pandenrokje proberen. Ik heb namelijk twee boeken in mijn bezit; het eerder genoemde en de alom gekende rokjesbijbel. Daar zag ik dat pandenrokje met die schoon Engelse naden, daar wou ik voor gaan. Ik tekende een rokje voor een 4-jarige (ik heb breed en groot uitgevallen khadetjes en wist toen nog niet dat je een patroon ook kunt aanpassen) en begon mijn stof aan te vallen met de schaar. Alles ging goed, tot het laatste pand, dat moest ik wat anders knippen, maar ja, allé, zo erg was dat nu ook weer niet. Mijn khadetje ging dat toch niet zien.

Toen die Engelse naden, wel wat werk, maar dat vond ik het nu wel eens helemaal waard. Je zag er helemaal niets van langs binnen. Proper, in mijn hoofd zag ik alleen maar zo'n kleedjes. Dat heb ik niet zo lang gedacht. Toen bekeek ik het geheel zo eens, en dacht ik dat het niet zo mooi was om drie panden te hebben, die dan door een rits in twee gesplitst worden. Geen probleem, dacht ik, dan steek ik de rits gewoon aan de zijkant. Dus begon ik ijverig het bovenstukje te voorzien van een voering en een blinde rits aan de zijkant. Gelukkig dacht ik toen: laat ons dat toch maar eens passen...

Tja, uiteraard kreeg ik dat ding niet over haar hoofdje natuurlijk! Dus de rits er weer uit en hij zat er zo schoon in, de naad weer opengemaakt en de rits er achteraan ingestopt, zoals het eigenlijk moest. Oké, toen was mijn bovenstukje klaar, tijd om het rokdeeltje eraan vast te maken. Eerst zwierelde ik er nog vlug een paspeltje tussen, en toen begon ik het rokje vast te spelden om het vast te stikken. En ja hoor, Murphy was het huis nog niet uit, want ik kwam zowaar vier centimeter te kort. Aaaaaarrrgh!

En ik had niet meer stof, aja, want ik had maar een half metertje gekocht om een rokje te maken, ruim voldoende toch? Toen smeet ik het in een hoekje...
om het een maand later opnieuw te pakken, en mijn schoon Engelse naden open te tornen en ze op de gewone manier aan elkaar te zetten. Toen kwam ik juist juist toe om het rokje te sluiten en op een deftige manier aan het bovenstukje vast te zetten. Oorspronkelijk had ik een biais'tje in gedachten om het af te werken, maar daar had ik al lang geen zin meer in, Murphy en klutsende naaisters, weet je wel? Ik stikte er als afwerking nog een paspeltje tegen en ging het khadetje zoeken om het ding te passen.
40 - Pff retro appeltjes
Stof: retro appeltjes van bij Sjiekebiele - Patroon: basispatroon
uit Stof voor durf-het-zelvers met een pandrokje
En ja hoor, het past! Het bovenstukje zit haar prima en met het pandrokje eraan is het wat zwieriger dan een gewoon a-lijntje... maar om het met oma's woorden te zeggen: 'Het is precies een Hollands boerinnetje' oftwel, het kleedje komt tot een tien centimeter boven haar enkeltjes. Zucht...

Volgende keer toch eerst wat meer nadenken en minder vliegen? Of hoe het drie maand kan duren om een kleedje nog niet af te werken. Gelukkig is het nog geen zomer ;)

7 opmerkingen:

  1. Hij is mooi, maar misschien gewoon eerst even maat nemen, wat wij als eerste leerden was meten is weten! misschien een tip en iets minder ergernis
    Nu weer korter maken???
    Of toch een boerinnetje!
    Tineke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb ondertussen ook leren meten zunne! Ik volg geen les, dus leer met vallen en opstaan, maar dan kom je zo'n dingen tegen... Ik laat het nog wat liggen en dan neem ik het rokje wat in - die weet krijgt ze nog een serieuze groeischeut ;)

      Verwijderen
  2. haha, ik herken mijn eigen beginnende dagen :) en nee, die zijn ze nog nie altijd heel uit :) maar wel mooi geworden!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Met vallen en opstaan, dat is echt ook op naaien van toepassing hoor. Toch mooi, en wie weet groeit ze er nog in.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik hetken het stofje, en zelfs in dezelfde winkel gekocht !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik blijf het een schoon stofje vinden... alleen die miserie ;)

      Verwijderen

Fijn dat je meeleest! Ik ben benieuwd te horen wat je van de maaksels denkt.

Zoeken in deze blog

Mogelijk gemaakt door Blogger.